Op 6 oktober 2018 is het wereldwijd De Dag Van De Dyslexie. Op diverse plekken in het land kunt u terecht voor meer informatie over dyslexie. Er wordt informatie gedeeld over nieuwe inzichten op het gebied van diagnostiek en behandeling, ervaringsdeskundigen komen aan het woord en u kunt zelf ervaren hoe het is om dyslexie te hebben.
Voor meer informatie kunt u o.a. terecht op deze website.
Stichting Toegankelijke Informatie (Stichting TI) zet zich in om het aanbod van digitale schoolboeken voor het gebruik met dyslexiesoftware te vergroten en aan de hoogste kwaliteitsstandaarden te laten voldoen.
Na een succesvolle pilot in 2015, kan Stichting TI nu circa 250 schoolboeken in kes bestandsformaat (voor Kurzweil) leveren en een beperkte collectie in sprintpdf (xsp) formaat (voor Sprint).
De voordelen:
een onderwijsinstelling betaalt een eenmalig bedrag voor een bestand en kan dat bestand gebruiken voor al haar leerlingen die met Sprint of Kurzweil werken. De school sluit een overeenkomst met Stichting TI, waarin de voorwaarden voor gebruik van de bestanden zijn vastgelegd.
Als uw school een boek wil hebben dat nog niet in de collectie zit, dan kan dat door Stichting TI worden geproduceerd. De kostprijs per schoolboek voor het scannen en bewerken voor gebiedsindeling, leesvolgorde, taaltags, etc. ligt tussen €250 en €500, afhankelijk van het aantal pagina’s en de complexiteit van de opmaak.
Stichting TI produceert in principe alleen school- en studieboeken die niet bij Dedicon beschikbaar zijn of daar niet in bewerkte vorm (‘driesterren kwaliteit’) verkrijgbaar zijn. Stichting TI produceert vooralsnog geen werkboeken.
Beschikt u over bewerkte digitale schoolboeken voor Sprint of Kurzweil, dan is Stichting TI graag bereid die van u over te nemen tegen een kleine vergoeding. Het bestand moet van goede kwaliteit zijn en het schoolboek moet niet ouder zijn dan uit 2010.
Uitgebreide informatie leest u op de website www.stichtingti.nl.
De afgelopen jaren zijn er vele alternatieve middelen gekomen ter voorkoming, dan wel ‘genezing’ van dyslexie. Middelen waarvan geen enkel deugdelijk onderzoek aantoont dat ze effectief zijn in de behandeling van dyslexie. Hierbij een overzicht van de meest voorkomende (bron: Leij, A. van der. (2016). Dit is dyslexie. Houten: Lannoo).
Gekleurde brillenglazen zijn bedoeld om visuele stress te verminderen en de leessnelheid te vergroten. De visuele stress uit zich in hoofdpijn of pijn in de ogen van het licht dat gereflecteerd wordt door leesmateriaal. Dat dergelijke problemen bestaan is onomstreden, maar er is geen enkel bewijs dat het meer voorkomt bij kinderen met ernstige leesproblemen. De gekleurde brillenglazen kunnen dan ook daadwerkelijk zorgen voor vermindering van de hoofdpijn klachten of pijn in de ogen, maar hebben geen effect op leessnelheid. ‘Wetenschappelijk bewijs ondersteunt de claims niet dat visuele training, spieroefeningen, oogbewegingsoefeningen, visietherapie, prismaglazen, gekleurde lenzen en filterglazen effectief zijn in het direct of indirect behandelen van leerstoornissen.’ (Handler & Fierson, 2011).
De aanbeveling aan ouders om kinderen visolie te geven is gebaseerd op de zogenaamde Oxford-Durham studie. De toewijzing van proefpersonen aan de visolie groep of de groep zonder visolie gebeurde niet op basis van leesproblemen, maar op basis van motorische problemen. Na 3 maanden werd er geen verschil waargenomen in motoriek tussen de twee groepen. Na het vergelijken van andere factoren werd er echter wel een verschil waargenomen in de lees- en spellingontwikkeling. De proefpersonen in de visolie-groep gingen meer vooruit in lezen en spellen dan de andere groep. Maar wat zegt dit over visolie gebruik bij dyslectici? Daar ging de studie immers niet over. Hiernaast bleek dat de spreiding tussen het lees- en spellingsniveau alleen maar groter werd, hetgeen inhoudt dat de proefpersonen met het hoogste leesniveau het meeste vooruit gingen en de zwakke lezers het minste profiteerden. Visolie als remedie tegen dyslexie is dus uitgesloten.
Er zijn diverse wetenschappelijke studies geweest waarin de effectiviteit van het ‘dyslexie’ lettertype is beoordeeld. ‘De algemene conclusie is dat er geen aanwijzingen zijn dat het lettertype “Dyslexie” tot betere leesprestaties leidt’ (steunpuntdyslexie.nl). Dat er leerlingen zijn die het lettertype positief waarderen is uiteraard mogelijk. Ieder heeft zijn eigen voorkeur als het om lettertypes gaat.
Het is opmerkelijk dat er ondanks enig empirisch bewijs, nog steeds heel wat aandacht wordt besteed aan dyslectische beelddenkers. Er bestaan als het ware twee soorten beelddenkers: natuurlijke en kunstmatige.
Natuurlijke beelddenkers ‘zien’ betekenisvolle beelden die min of meer automatisch worden opgeroepen door objecten, scénes of door gesproken of geschreven taal. Dat er dyslectici zijn die daar, net als niet-dyslectici, een talent voor hebben is duidelijk. Dat het er verhoudingsgewijs meer zouden zijn bij dyslectici, is onwaarschijnlijk.
Kunstmatige beelddenkers zouden meer gebaat zijn bij het aanleren van hele woorden of woordstukken in plaats van het verklanken per letter. De wetenschappelijke term hiervoor is orthografische compensatie. Dit is enkel een bewijs van variatie in leervermogen, maar is niet specifiek en exclusief voor dyslectici.